. PREHENTAZIÓN .
Ziempre m'á guhtao la múziqa, i ziempre m'á pazÃo qe múziqa i poezÃa eran quazi la mihma qoza. Aora, ar qabo lô anyô, entiendo q'era er rihmo lo qe mà m'atraÃa en lô poemâ qe leÃa en lô librô de la ehquela o de l'ihtituto. Deqe yegó er momento qe ya no pude rezihtime, empezé a tahqà berzô i ehtrofâ, imitando a lô poetâ aqeyô qe, a trabé de lô librô 'e tehto, pazÃa qe me ze reprehentaban qomo unô magô ehqapà d'enzartà lâ palabrâ qon la mihma naturaliá qe yeba l'agua rÃo abaho. Ehqapà , aqazo, de bè argo qe ya ehtaba aÃ, ahperando q'argien le diera la zuhtanzia berbà ande enqarnaze.
Azà aprendà argunô efehtô i me fui tomando ziertâ lizenziâ qe m'enzenyaron a bè la poezÃa no ya qomo un ehpazio abierto o qomo una "praxis" de la libertá, zinó qomo un ehuerzo qe la qrea, la ordena i la impone, aht'ande yege la imahinazión der poeta i en la mihma medÃa. Luego bino la ehperimentazión i la bizión der lenguahe qomo a ehpezie una trampa ande Ãbamô qayendo, penzando qe'r mundo qontenÃo en er dihqurzo ê er mundo berdá, i no lo era.
Entozê, er lenguahe me pazió un ehpeho ande ze mobÃa, qomo zierpê de qolorê, un infinito harpà de zimulaqrô. No abÃa na ponzima i no abÃa na porbaho, azà qe le perdà er miedo i lo rompà quantâ bezê me z'antohó. I ezo ê lo qe zû baî a enqontrà en lô trabahô ehtô: un lenguahe qrepeao i frahi, qomo la qâ en lâ paerê de lâ qazâ abandonà , i qe ya nadie z'aqupa en blanqeà . Unô poemâ tan brebê qomo lô relumbrÃô qe ze berÃan en l'ehqlahÃo un ehpeho.
Gorka Reondo Lanzâ. Barzelona, 1998
AndaluzÃa iz not ezpéin - Indennpenziá y Arrikitaún
Jaleo!